Help, dwars gedrag bij kinderen. Hoe moet je ermee om gaan in de opvoeding? Allereerst: bloemen groeien niet zonder regen. Snap je wat ik bedoel?
Bij jonge kinderen schommelen emoties de hele dag door.
In het opvoeden en begeleiden van kinderen komen we allemaal weleens dwars gedrag tegen. Het ene kind vertoont misschien meer dwars gedrag dan het andere kind. Het is een normaal verschijnsel en hoort bij het opgroeien. Sommige kinderen ontdekken hun eigen wil en zitten midden in een identiteitsontwikkeling. Andere kinderen nemen niet zonder meer aan wat volwassenen tegen hen zeggen. Ze willen graag autonomie ervaren en het is belangrijk voor hen te begrijpen wat er gaat gebeuren. Sommige kinderen zijn prikkelgevoeliger dan andere kinderen en reageren eerder met frustratie op veranderingen in de omgeving of in verandering in zichzelf. Zoveel mini-mensen zoveel wensen, zeg maar.
Omgaan met lastig gedrag is pittig. Ik heb een zoontje en hij is net geen 1,5 jaar oud als ik deze blog schrijf. Ik denk dat vervroegde peuterpuberteit is ingetreden. De kleine man zegt op veel dingen ‘nee’ en is zijn eigen wil aan het ontdekken. Ik ervaar dan zelf ook soms onmacht. Ik word als volwassene geconfronteerd met mijn eigen gevoelens. Daar moet ik mee leren omgaan. Dat moet ik doen en daar heeft Thijn (zo heet mijn zoontje) niets aan.
Ik ben sterker en wijzer. En dit betekent niet dat ik niet mag huilen waar hij bij is of boos mag zijn. Dit betekent wel dat ik laat zien hoe ik zelf omga met emoties en hem help als hij een dwarse bui heeft. Voor ons volwassenen is het goed om te kijken en te luisteren naar een kind. Een kind doet niet expres lastig, maar heeft het lastig. Dat is een wezenlijk verschil.
Kinderen die regelmatig dwars gedrag vertonen zijn gevoelig voor oordelen. Het is belangrijk om dan niet boos te worden. Dat verergert de situatie vaak. Dat zorgt voor afstand, terwijl je juist verbinding wilt met een kind zodat het in staat wordt gesteld om emoties te verwerken.
Je kan de strijd aangaan, maar dat is niet hoe je het kind leert om gaan met emoties. Het is mooi als je kind laat voelen ‘Het is oké, jij mag zijn wie je bent. Laat het er maar even uit’ Ook al vind ik het misschien irritant dat mijn zoontje zich zo gedraagt. Ik wil hem graag leren dat emoties er mogen zijn en dat hij mag zijn wie hij is.
Ik weet niet hoe dit voor jou is, maar ik ben opgevoed met het idee dat ik niet boos mocht zijn. Ik heb hierdoor best wel moeite gehad om als volwassene boos te worden op andere mensen en om écht mijn emoties te laten zien. In eerste instantie werd ik verdrietig in plaats van mijn boosheid de ruimte te geven
Luister niet met het doel iets terug te zeggen, maar luister met het doel om iets te begrijpen. Dit betekent zeker niet dat je alles goed moet keuren. Mijn zoontje mag bijvoorbeeld geen dingen kapot maken en hij mag mij niet slaan. En zijn emoties mogen er zijn.
En jij doet je best, je bent net mens. Een kind is ook net mens. 😉
Soms werkt er even helemaal niets. Veroordeel jezelf niet te snel en als dat lukt om je zelf als opvoeder de ruimte te geven en jezelf te vergeven. Dat leer je ook het kind vergeven voor zijn gedrag.
Een mooie eerste stap is dus te zorgen dat je zelf een kalm brein hebt.
Vraag jezelf af wat jij nodig hebt om kalm te kunnen reageren. En nee, dat gaat niet binnen één dag, dit is oefenen, oefenen, oefenen. En kijk wat werkt voor jou. Dit is stap 1 om te leren omgaan met dwars gedrag.
Wil je meer horen? Luister naar de aflevering over dwars gedrag van mijn podcast Podje Opvoeden te vinden op Spotify, Apple Podcast en Google Podcast:
Leuk artikel? Deel het!
